Tescilli Ürünlerimiz 17 Mart 2023, 13:43
BOYABAT GAZİDERE DOMATESİ
İlçemizin batı tarafında 15-20 km uzaklığında bulunan köylerde yetişen özellikle Gazideresi Köyü ve Gazidere Tabaklı Köyünden gecen Gazidere Çayı ( Kolaz Çayı) tarafından çeşitli mineraller alivüyal toprakların taşınması bu bölgede verimli bir saha ve domates üretim alanı oluşmuştur.
Boyabat Gazidere Domatesi 150 yılı aşkın bir zamandan, bu zamana kadar üretiminin yapıldığı , yörenin insanının önemli bir geçim kaynağı olarak yetiştirilen, sevilen ve ilçe kültürüne yerleşmiş bir üründür.
Türkiye'de yetişen birçok domates tipi ve çeşidinden farklı morfolojik yapısı ile kendine has aroma, tat özelliklerini gösteren, bunun yanı sıra yörede yıllardır yetiştirildiğinden belirli düzeyde saflaştığı ve homojen yapısıyla bir anlamda köy çeşidi özelliği kazanan Boyabat Gazidere Domatesi Domatesin yüksek lezzeti ve kendine has aromasıyla öne çıkmaktadır.
Boyabat Gazidere Domatesi sırık tipli büyüme şekli gösteren, 600-800 gr arası iri meyvelere sahip ,kırmızı renkli, ince kabuklu ve çok lopludur. Meyve eti hoş kokulu, sulu ve kumlu olan domatesin 6 ' dan fazla gözeneği bulunmaktadır. İnce ve yumuşak kabuğa , yumuşak meyve etine sahip domatesin hasat sonrası ömrü kısa olup taze tüketim için uygundur.
Ürünün ilk hasadı temmuz ayının ilk haftasında başlamakta iklim ve ürünün durumuna göre 2-3 günde bir hasat yapılmakta , ekim ayının son haftalarına kadar devam etmekte ortalama 10- 15 defa yapılmakta ve dekardan ortalama 6-7 ton ürün alınmaktadır.
No: 427 – Menşe Adı
BOYABAT GAZİDERE DOMATESİ
Tescil Ettiren
BOYABAT İLÇE TARIM VE ORMAN MÜDÜRLÜĞÜ
Bu coğrafi işaret, 6769 sayılı Sınai Mülkiyet Kanunu kapsamında 13.09.2017 tarihinden itibaren korunmak üzere 12.04.2019 tarihinde tescil edilmiştir.
Tescil Tarihi : 12.04.2019
Başvuru No : C2017/136
Başvuru Tarihi : 13.09.2017
Coğrafi İşaretin Adı : Boyabat Gazidere Domatesi
Ürün / Ürün Grubu : Domates / İşlenmiş ve işlenmemiş meyve ve sebzeler ile mantarlar
Coğrafi İşaretin Türü : Menşe adı
Tescil Ettiren : Boyabat İlçe Tarım ve Orman Müdürlüğü
Tescil Ettirenin Adresi : Zincirlikuyu Mah. Hüsamettin Dayıbaş Cad. No:1 Boyabat/ Sinop
Coğrafi Sınırı :Sinop ili Boyabat ilçesi Gazideresi ve Gazideretabaklı köyleri
Kullanım Biçimi : Gazidere Boyabat Domatesi coğrafi işareti, aşağıda verilen logo ile birlikte kullanılacak olup marka ile birlikte kullanılması mümkündür
Ürünün Tanımı ve Ayırt Edici Özellikleri:
Boyabat Gazidere Domatesi, Sinop ili Boyabat ilçesi Gazideresi ve Gazideretabaklı köylerinde aynı tohumla 150 yılı aşkın bir süredir yetiştirilmekte olup yöre için önemli bir geçim kaynağıdır. Bu domates halk arasında “çirkin domates“ olarak da bilinir.
Tohum safiyet oranı % 98,5 çimlenme oranı % 90’dır.
Bitkisel özellikleri:
Fidede antosiyanin renklenmesi hafiftir. ; Bitkisi dik, boyu 150-200 cm, orta gövde ve dallar tüylü bir yapıya sahip olmadığı, gövde ve dallarda antosiyanin renklenmesi mevcut, boğum arası uzunluğu 6-9 cm arasında değişir. Yaprakları orta ile küçük arasında olup uzunluğu, sap dahil 15-25 cm’dir. Yaprak kenar şekli parçalı ve dalgalı, yaprak kabarcıklanması hafiftir. Dikenlilik olmayıp mavi yeşil renkli, çiçekler ise sarı rengi orta boyuttadır. Çiçeklenme süresi 10 haziran - 10 ekim tarihleri arası olmakla birlikte tam çiçeklenme evresi 1 temmuz, çiçeklenme süresi 15 gündür.
Meyve özellikleri:
Meyve eni 131,21-143,20 mm, meyve boyu 86,32-101,30 mmdir. Meyve şekli hafif basık, meyve uç şekli yuvarlak, meyvede eğrilik derecesi orta düzeyde, çiçek burnu şekli çentikli olup hafif sivri ve düzdür. Ticari hasatta meyve kabuk kalınlığı 0,37-0,41 mm, odacık sayısı 12’dir. Dilimlilik mevcut olup meyve et rengi pembe-kırmızımsı çekirdekli bir yapıya sahiptir (400-500 adet). Meyve eti sertliği (N) 1,86-1,94’tür. Fizyolojik olumda yani tohum bağlama döneminde meyve kabuk rengi yeşilimsidir. Erkenciliği yanında fizyolojik olum zamanı da erkencidir.
Ürünün ayırt edici özellikleri:
Lezzeti ve kendine has aromasıyla öne çıkar. Boyabat Gazidere Domatesi sırık tipli büyüme şekli gösteren, 600-800 gr arası iri meyvelere sahip, kırmızı renkli, ince kabuklu ve çok lopludur. Boyabat Gazidere Domatesi elle iki ya da üç parçaya bölündüğünde ortasında konik biçimde göbek veya cücük tabir edilen çekirdeksiz etli bir parça bulunur. Diğer domateslerde bu parça bulunmaz.
Boyabat Gazidere Domatesi içten dışa doğru olgunlaşır. Kekremsi (limoni) bir tadı vardır. Çekirdeklilik 400-500 arasındadır.
Meyve eti hoş kokulu, sulu ve kumlu olan domatesin altıdan fazla gözeneği bulunur. İnce ve yumuşak kabuğa, yumuşak meyve etine sahip domatesin hasat sonrası ömrü kısa olup taze tüketim için uygundur. Uzun mesafeli nakliyeye uygun değildir.
Uzunlamasına kesit görünümü basık olan domateste olum öncesi yeşil omuzluluk ve çiçek sapı ayrılma tabakası bulunur. Bitki başına verimi 50 kg 'ye ulaşır.
Ticari hasatta meyve kabuğu üzerinde çizgi olmayıp meyve et rengi pembe-kırmızımsıdır. Çekirdeklidir.
Genel olarak kahvaltılık ve salata tüketiminde tercih edilirse de, konservelik domates suyu olarak da tüketilir.
Boyabat ilçesi Sinop ilinin 86 km güneyinde ve Gökırmak havzasının kenarındadır. Boyabat ilçesinin batı tarafında 15-20 km uzaklığında bulunan köylerden geçen Gazidere Çayı (Kolaz Çayı) çeşitli mineraller alivüyal toprakların taşınması aynı zamanda domates üretim alanı oluşmuştur. Sulamalarda kullanılan Gökırmak ve Gazidere Çayları çeşitli mineraller içerir. Derelerden bazıları köylülerin kaylan kaya tabir ettikleri gevşek dokulu kayalıklar ve Gazidere Çayına dökülen Harın Deresi bazalt kayalıklarının olduğu bölgeden geçer. Boyabat Gazidere Domatesi bu bölgede üretilir.
Toprak özellikleri:
Boyabat Gazidere Domatesinin yetiştirildiği toprağın özellikleri aşağıda belirtilmektedir.
1-Toprak bünyesi: Killi bünye sınıfındadır.
2-Toplam tuz (EC): Tuz %0,019 tuzsuz sınıfındadır.
3-Toprak pH: Toprağın pH değeri 7,81 olup hafif alkalik özellik gösterir.
4-Kireç miktarı %0,6 olup çok az kireçli toprak sınıfındadır.
5-Organik madde miktarı %2,58 olup orta derecede organik madde özelliği gösterir.
6-Toprakta kg/da cinsinden P2O5 içeriği 15,06 olup çok yüksektir. Kg/da cinsinden K2O içeriği 29 olup orta gurup potasyum içerir.
Üretim Metodu:
Boyabat Gazidere Domatesinin üretimi; birinci sürüm için 20-25 cm toprak derinliğinde ve yanmış çiftlik gübresi karıştırılarak sonbaharda yapılır. Ekim için mart ayının son haftasında dekara 25 kg DAP (Diamonyum Fosfat) gübresi kullanılarak ortalama 15 cm derinlikte ikinci sürüm yapılmakta, karıklar çiftçiler tarafında kaynakları kullanılarak oluşturulur. Domates, dekara 400- 500 gram tohum kullanılarak 3 cm derinlikte ekilir. Ürünün ilk çapa dönemi olan mayıs ayının ortalarında topraktan çıkış yapan ve 5-6 yapraklı hale gelen domates de sıra üzeri 30 cm olacak şekilde seyreltme yapılır. Sıra arası mesafe 50 cm’dir. Sulama haziran ayının ortalarında başlar, 3-5 gün arayla uygulanır. Üst gübreleme birinci sulama ile başlar, 20 günde 5 kg azotlu gübre olarak üre verilir. Ayrıca mikro element eksikliğine göre yaprak gübresi uygulaması yapılır. Ürünün ilk hasadı temmuz ayının ilk haftasında başlar, iklim ve ürünün durumuna göre 2-3 günde bir hasat yapılır. Toplam 10-15 defa yapılan hasat, ekim ayının son haftalarına kadar devam eder. Dekardan ortalama 6-7 ton ürün elde edilir.
Denetleme:
Denetim mercii; Sinop İl Tarım ve Orman Müdürlüğü, Boyabat Belediye Başkanlığı ve Boyabat İlçesi Ziraat Odası Başkanlığından oluşmaktadır. Denetim mercii ürünün üretim metodu, ekim, gübre uygulaması, sulama, zirai ilaç uygulama dönemleri ile bitki ve meyve özelliklerine uygunluk bakımından hasat ve pazarlama aşamasında 15 günlük aralıklarla denetim yapar.
Denetim mercii, kamu kuruluşlarından veya özel kuruluşlardan veya bunlarda görevli uzman gerçek veya tüzel kişilerden denetimin gerçekleştirilmesi sırasında faydalanabilir veya hizmet satın alabilir. Tescil ettiren hakların korunmasında hukuki süreçleri yürütür.
BOYABAT ÇEMBERİ
Çember yörede başörtüsü olarak kullanılan, kenarları bordo renkli şeritlerle çevrili, ortası renkli ipliklerle oluşturulmuş motiflerle bezeli, yaklaşık 1 metrekare büyüklüğünde pamuklu ince bir dokumadır.
Çember yörede, karşılıklı iki köşesi üst üste getirilip üçgen şeklinde ikiye katlanarak dokumanın kumaş katı olan kısmı alın üzerinden yüzü çevrelemekte, çene altında çaprazlanan uçları boyuna dolanıp ensede toplanmaktadır. Çember, geçmişte “grep” adı verilen ipek kumaş kaplı, simli tellerle tutturulmuş “pirepiri” adı verilen pullarla süslü şarap rengi fesin üzerinden örtülürdü. Ayrıca çemberlerin üzerine dokunmuş olan her bir motifin de ayrı bir kültürel ifadesi ayrı bir hikayesi vardır.
Boyabat Çemberi, Boyabat Belediye Başkanlığı’nın 2008 yılında Türk Patent Enstitüsü Coğrafi İşaret Tescil Belgesi için başvurusu sonucunda 12/07/2009 tarihinde coğrafi işaret tescil belgesi almıştır.
No: 126 – Menşe adı
BOYABAT ÇEMBERİ
Tescil Ettiren
BOYABAT BELEDİYE BAŞKANLIĞI
Bu coğrafi işaret, 12.07.2009 tarih ve 27286 sayılı Resmi Gazetede ilan edilmiştir. 555 sayılı Coğrafi İşaretlerin Korunması Hakkındaki Kanun Hükmünde Kararname’nin 12 nci maddesi gereğince 13.02.2008 tarihinden geçerli olmak üzere tescil edilmiştir.
Değişiklik İlanı:
15.10.2018 tarih ve 39 sayılı bülten
10.06.2019 tarih ve 54 sayılı bülten
Başvuru No : C2008/001
Başvuru Tarihi : 13.02.2008
Coğrafi İşaretin Adı : Boyabat Çemberi
Ürünün Adı : Çember
Coğrafi İşaretin Türü : Menşe adı
Tescil Ettiren : Boyabat Belediye Başkanlığı
Tescil Ettirenin Adresi : Boyabat SİNOP
Coğrafi Sınır : Boyabat ilçesi ve köyleri
Kullanım Biçimi : Markalama
Kullanım Alanı: Çember yörede baş örtüsü olarak kullanılan, kenarları bordo renkli şeritlerle çevrili, ortası renkli ipliklerle oluşturulmuş motiflerle bezeli, yaklaşık 1 m2 büyüklüğünde pamuklu ince bir dokumadır.
Çok çeşitli baş örtülerine rağmen Boyabat’ın bazı köylerinde (Durağan ve Saraydüzü çevresi) kadınlar çemberi halen yoğun olarak kullanmaktadırlar. Bu tercihlerin alışkanlık ve sıcak tutma olarak açıklayan yöre kadınları çemberi başa bağlamaya “çalınma” demektedir.
Geçmişte ön tarafı “grep” adı verilen ipek kumaş kaplı, simli tellerle tutturulmuş “pirepri” adı verilen pullarla süslü, şarap rengi fesin üzerinden örtülen çember, kullanan kadının aile içindeki yerine ve yaşına göre özellik taşımaktaydı. Ağır işlemeli, canlı renkli çemberleri evin etkin, ailede söz sahibi kadını, gelini ve genç kızları örtünürken, bezemesi seyrek, pastel renkli, zinciri ve şeridi beyaz olan “yavan çember”leri daha yaşlı olanlar kullanırlardı. Günümüzde kullanımdaki bu ayrımın çok belirgin olmadığı gözlenirken, çemberin uzun süredir fes kullanmadan örtüldüğü de belirlenmiştir.
Boyabat’ta çember karşılıklı iki köşesi üst üste getirilip üçgen şeklinde ikiye katlanarak, dokumanın kumaş katı olan kısmı alın üzerinden yüzü çevrelemekte, çene altında çaprazlanan uçları boyuna dolanıp ensede toplanmaktadır.
Geçmişte çember tezgahlarında göynek ve mahrama da dokunmaktaydı. Türkiye’de tekstilin ilerlemesiyle ilk vazgeçilen ürün mahrama olmuştur. Bununla birlikte mahrama değerini yürütmemiş, düğünlerde damatların bellerine sarılmış, duvarlara ve baş köşelere asılmıştır.
Göynek, eskilerin her mevsimde vazgeçemediği bir ürün oluştur. Özellikle yazları teri emer ve vücudu serin tutar. Bugün bile yaşlı kimseler tercih etmektedir.
Bir zamanlar zorunlu giysi ihtiyaçlarını karşılayan çember, bugün cazip turistik eşya, genel mefruşat ve folklor için harika fırsatlar sunmaktadır. Kanaviçe ve hesap işi çalışmalarına uygunluğu nedeniyle Boyabat Kız Meslek Lisesi’nin giyim ve el sanatları atölyelerinde, Halk Eğitim Merkezinde çemberden çok güzel, çok farklı pantolonlar, el çantaları, fötr şapkalar, masa ve sehpa örtüleri, duvar süsleri, perdeler, hırkalar, kitap ayraçları, kitap kılıfları, kuşaklar vb ürün çalışmaları yapılmaktadır.
Üretim Alanı: Çember, kök itibariyle bir Orta Asya kültürü olmakla birlikte Boyabat yöresine has bir biçim kazandırılmış giysi ürününün adıdır. Gökırmak ve Kızılırmak arasındaki bölgede ve yakın civarlarda evlerde bir orada veya salonda kadınlar tarafından dokunmaktadır. Geleneksel tezgahlardan yörede yaklaşık 1000 adet vardır.
Ayırt Edici Özellikleri: Yöre çemberlerinin karakteristik özelliği çemberi çepeçevre kuşatan üç sıra beyaz konturlu bordo rengi, enli, iki sıra beyaz ince şeritten oluşan bordürleridir. Motiflerin çember yüzeyinde düzenleniş biçimi de önemli bir yöresel özellik olarak dikkati çekmektedir. Bu bordürler arasında kalan bölüm genellikle “zincir” motifleri ile oluşturulan değişik boyutlarda baklava şeması göstermektedir. Baklavaların ortası motif ya da motif düzenlemeleri ile dolgunlaştırılmıştır.
Boyabat çemberlerinde pamuk ve sentetik olmak üzere iki cins iplik kullanıldığı, pamuk ipliklerinin ise üç farklı yapısal özellik gösterdiği tespit edilmiştir. Doğal beyaz ya da ağartılmış beyaz renkli pamuk ipliği dokuma atkı ve çözgü ipliği olarak, yörede kenar ipi olarak adlandırılan, ağartılmış beyaz renkli pamuk ipliği çemberlerin dört kenarında yer alan bordür şeklindeki bordo renkli çizgilerin kenarlarında kontur olarak atkıda ve çözgüde, motif oluşturmada da desen atkısı olarak; Yörede “makam ipi” denilen bordo renkli pamuk ipliği ise Boyabat çemberlerinin karakteristiği olan kenar bordürlerinde yer alan bordo çizgileri oluşturacak şekilde atkıda ve çözgüde,
motifleri oluşturmada da desen atkısı olarak kullanılmaktadır. Renkli pamuk ve sentetik (orlon) ipliklerle ise motifler oluşturulmaktadır.
Yeni örneklerde orlon iplikle oluşturulan motiflerin, eski örneklerde merserize pamuk (koton) ipliklerle uygulanmış olduğu belirtilmiştir.
Dokuma işlemine hazırlıkta öncelikle çözgü iplikleri buğday unu ile haşıllanmakta yöresel ifadesi ile çirişlenmektedir. Çözgüde beyaz ve bordo olmak üzere iki farklı renkte iplik kullanıldığı ve bordo renkli ipliklerin boya vermesi söz konusu olduğu için, hazırlanan kaynar durumdaki unlu karışıma önce beyaz iplik çileleri daldırılarak çirişlenmekte, bu iplikler çıkarıldıktan sonra bordo renkli iplik çileleri aynı işlemden geçirilmektedir.
Çözme işlemi genellikle çözgü dolabında yapılmakta, bu işlemde çözgü iplikleri çemberlerin bordürlerinde yer alan çizgilerin rengi, kalınlığı ve sırası dikkate alınmaktadır.
Boyabat çember dokumalarında uygulanan dokuma örgüsü bezayağıdır. Dokuma yüzeyinde görülen motifler farklı renk ve kalınlıktaki ilave atkı ipliklerinin çözgü iplikleri ile yine bezayağı bağlantı kurması suretiyle dokumanın arka yüzünde oluşturulmaktadır.
Çember dokumalarında motif oluşturulan atkı iplikleri, el yardımı ile, oluşturulacak motifin belirlediği çözgü sınırları içinde bezayağı bağlantı kurarak gidiş ve dönüş yapmakta, her gidiş ve dönüş sırasından sonra boydan boya geçirilen iki sıra zemin atkısı ile sıkıştırılmaktadır. Kısa aralıklarla ve yoğun olarak yer alan motiflerin dokuma yüzeyinde eşit büyüklükte ve aralıkta tekrarı, çözgü iplikleri tek tek sayılarak sağlanmaktadır.
Düzen ya da işlik adı verilen dokuma tezgahının elverdiği genişlikte, dar enli olan ve kullanım için uygun boyutu sağlayabilmek üzere her kompozisyondan çift dokunan (birbirine eş iki kanat halinde) dokumalar, bordürsüz uzun kenarları yan yana elde dikilerek birleştirilmektedir. Birleştirme işleminde üç farklı geleneksel çember dikişi uygulandığı tespit edilmiştir. Bu dikişler motif oluşturmada kullanılan renkli ipliklerden biri ile uygulanabildiği gibi, farklı renkte birkaç ipliğin alternatif kullanımı ile de oluşturulabilmektedir. Diğer tekniklere göre daha kolay olan “çırpma dikiş” tekniğini ise dokuyucular, daha çok satmak üzere yaptıkları çemberlere uygulamaktadırlar.
Dokunan çemberler kesilir, kanatları birleştirilir, kenarları temizlenir ve yıkanır. Kadınlar, çok değer verdikleri ürünleri katlar, hazır hale getirir ve sandıklarında muhafaza ederler. Küçük tezgahlarda az sayıda üretildiği için muhafazası kolaydır. Ürün giyim ve mefruşat ürünlerine çevrilmişse görsel alanlarda dekor olarak korunur.
Çember dokumaların boyu eninin yaklaşık iki katıdır. Ortalama eni 50 cm, boyu 105 cm ölçülerinde birbirine eş olarak dokunmuş iki parçanın birbirine eklenmesi ile kareye yakın bir çember meydana getirilmektedir. Bordürleri oluşturmada kullanılan bordo renkli kalın pamuk ipliği dokumadaki kullanımı paralelinde kısa kenarda çözgü, uzun kenarda atkı sıklığının düşmesine, dolayısıyla da kenarlarda bir genişlemeye neden olmaktadır. Boyabat çemberlerinde yüzeydeki motif yoğunluğu dolayısıyla atkı sıklığı çözgü sıklığından daha yüksek bulunmaktadır.
Boyabat çemberleri yöresine özgü motifleri ve bu motiflerden oluşan desenleriyle dikkat çekmektedir. Diğer dokumalarda olduğu gibi esas kaynağını tabiattan alan motiflerin isimlendirilmelerinde sosyal ve politik olayların da etkisinin varlığı gözlenmektedir.
Boyabat çemberlerinde “Zincir (tek, çift, üçlü), Sinek, Süydürme, Enikızı, Aybütünü, Mühür, Dört Müdür, Ersünlü, Koyun Gözü, Kaymalı, Gürel, Sandık, Put, Dört Put bir arada, Heybe, Demirkırat, Tayyare ve Tayyare Kanadı” adı verilen motifler yer almaktadır.
Ayrıca Boyabat Çemberi aynı motif ve kompozisyon örneği gösterse bile uygulanan farklı renklerle ya da aynı renklerin değişik düzenlemeleriyle çeşitlendirilerek tek ve özgün özelliğini koruyabilmektedir.
Çember Tezgahının Özellikleri: Genelde ahşap malzemeden üretilen üçgensi bir yapı arz eden oturaklı, taraklı, kücülü, pedallı ve köylerdeki odalarda ortalama 1 x 2,5 x 1,80 ebatlarında ve yaklaşık 2.5 metrelik yer işgal eden bir dokuma aracıdır. Tarakları önceleri kemikten yapılırdı. Sonradan metal de kullanılmaktadır. Kücülerin yapısında yine ahşap ve kalın ipler kullanılmaktadır. Çember dokuma işlemi, genel olarak 60 cm eninde “düzen”lerde (tezgahlarda) yapıla gelmiştir. Aslında bir çember için iki defa 50-60 cm arasında eninde dokuma yapmak zorunluluğu vardır. Genelde 50, 55 ve 60 cm’lik genişlik tercih edilmiştir çünkü elle mekik atılmaktadır.
Sağdan ve soldan kollar 60 cm’lik genişlikte ve ayaklıkların yardımıyla aralanan alan içinde rahatça serpme-motif atabilmekte ve desen üretebilmektedir.
Kullanılan İpliğin Özellikleri: Pamuk iplik kullanılır. Desenler için ise pamuk iplik yanında yün ve orlon da kullanılır. Pamuk iplik, temel ham madde olmasına rağmen çemberde kullanılan ipler önce çirişlenir. Çirişleme, Boyabat Çemberi için en özgün iştir. Dokuma, geleneksel olarak bazı bölgelerde görülebilir. Ama çirişleme yapmazlar veya usul farklıdır. Örneğin un-hamur kullanılır. Bu nedenle, dokuma işi diğerlerine göre daha zordur. Her tezgahta çember üretilemez. Çirişlenmiş iplikler başka yörelerde kullanılan taraklardan geçmez. Çirişlenmiş iplikler üzerine atılan desenler (motifler) çok daha özgün olur, güzel görünür.
Üretim Şekli: Tezgah boyuna hazırlanmış uzun iplikler tek tek tarak ve kücüden geçirilir. Dokuyan kişinin önündeki genişliği en az 60 cm olan kalın mile sarılır. Diğer kısmı da üçgen bir yapı gösteren tezgahın en uç noktasına doğru düzenli bir şekilde daraltılır. Sonra üstten alınarak, dokuyucunun arkasında bir tarafa getirilir ve orada fazla ip bir poşette rezerve edilir. Dokuma yapıldıkça gereken ip bu rezervuardan sağlanır. Ancak, iplerin tezgahtan geçirilmesinde dikkat edilmesi gereken önemli bir husus daha vardır. Kenarlar, kırmızı ve beyaz çizgilerden oluşacağı için kenar çizgi kalınlıklarına karar verilmelidir. Çünkü çizgiler dokuma boyunca aynı kalacaktır. 50, 55, 60 cm X 100,110,120 cm ölçülerinde tek parça şeklinde dokunur ve iki parça birleştirilerek 100-120 cm ebatlarında kare şeklinde çember elde edilir.
Tezgah teknolojisindeki gelişme sonucunda Boyabat Çemberinin geniş tezgahlarda tek parça olarak da dokunması mümkündür. Bu durumda birleştirme işlemine gerek duyulmaz.
Muhafazası: Çember dokuması bitince veya belli ölçüde dokuma tamamlandıktan sonra kesilir, kanatları birleştirilir, kenarları temizlenir ve yıkanır. Kadınlar, çok değer verdikleri ürünlerini katlar, hazır hale getirir ve sandıklarında muhafaza ederler. Küçük tezgahlarda az sayıda üretildiği için muhafazası kolaydır. Ürüne, giyim ve mefruşat ürünlerine çevrilmişse görsel alanlarda dekor olarak korunur.
Denetim
Coğrafi işaretin denetimi uzman kişilerce yapılacaktır. Denetim komisyonunda;
- Boyabat Belediye Başkanlığından bir temsilci
- Sinop Üniversitesi Boyabat Meslek Yüksek Okulu Giyim Bölümünden bir öğretim üyesi
- Boyabat Kız Meslek Lisesi Giyim, El Sanatları ve Ağırlama-Mefruşat alanından iki öğretmen
- Boyabat Halk Eğitim Merkezinden ilgili bir öğretmen veya usta öğretici
- Boyabat Ticaret ve Sanayi Odasından bir temsilci
- İlçe Milli Eğitim Müdürlüğünden bir temsilci
olmak üzere 7 kişinin bulunması tasarlanmaktadır.
Çemberler ve tezgâhlar yılda bir defa, şikâyet olduğunda ise her zaman denetlenecektir.
Denetimlerin yapılması ve organizasyonu ile yürütülmesinden birinci derecede Boyabat Belediyesi sorumlu olacaktır. Boyabat Belediyesi, Kız Meslek Lisesi ve Halk Eğitim Müdürlükleri kendi atölyelerinde yapacakları dokumayı kendi organizeleriyle yukarıdaki sıklıkta denetleyeceklerdir.
Kullanım Biçimi: Coğrafi işaret alındıktan sonra markalama yapılacaktır. Boyabat Belediyesi ile birlikte Kız Meslek Lisesi ve Halk Eğitim Müdürlükleri doğal olarak bu markayı “Boyabat Çemberi” adını kullanmak koşuluyla kendi adlarını da kullanabileceklerdir.
Kullanılan markanın şekli ve kurumların kullandığı adların ölçüleri, renkleri Boyabat Belediyesinde muhafaza edilecektir. Denetleyici komisyonun izni dışında marka kullanılmayacaktır.
BOYABAT KALESİ ÇELTİK ÇEŞİDİ
Trakya Tarımsal Araştırma Enstitüsü tarafından GÖNEN*ARİETE melezinden geliştirilen ve 2017 yılında tescil ettirilen bir çeltik çeşididir.
MORFOLOJİK ÖZELLİKLERİ:
Bitki boyu 100 cm’dir. Yapraklar dik yapıda ve salkımları yarı diktir. Sağlam saplı ve yatmaya dayanıklıdır. Çeltik taneleri sarı renkli ve uzundur. Çeltik 1000 tane ağırlığı 33-35 gr.’dır.
TARIMSAL ÖZELLİKLERİ
115 – 120 günde olgunlaşan, erkenci ve iyi verim potansiyeline sahip bir çeşittir. Farklı koşullara uyum sağlayabilmektedir.
PATOLOJİK ÖZELLİKLERİ
Kök Boğaz Çürüklüğü hastalığına dayanıklıdır. Salkım, boğum ve salkım yanıklığı hastalığına orta derecede toleranslıdır.
KALİTE ÖZELLİKLERİ
Pirinç randımanı %60-65’dir. Pirinç tane uzunluğu 6.6 mm. Ve genişliği ise 2.8-2.9 mm.’dir. Pirinç tane görünüşü camsı ve mattır. Pirinç bin tane ağırlığı 25-26 gr.’dır.
